Al 11 dagen... WITSE !!!

Héééé, wat is dat?
Het wolkenkindje tuurt in de verte. Daar ligt iets.

Het blinkt. Is het een ster die gevallen is?

Het neemt een forse aanloop en duikelt van de ene wolk op de andere naar het rare blinkding.
Het lijkt wel... het is... een boek!

Een allemachtig dik en levensgroot boek.

Het wolkenkindje blaast de glinsterende sneeuwkristallen eraf, spuugt in de handen

en klapt de loodzware kaft open.

Hmmmmpff. Niets!

Er ligt een doodgewoon wit blad.... Hm.

Het stroopt zijn mouwen op en slaat met alle kracht het witte blad om.

Weer niets! Een leeg boek?
Raar hoor. Wat moet ik daar nu mee?

Het peinst en peinst en plots...!

Het wolkenkindje huppelt naar het topje van een kastanjelaar die nét boven de wolken komt piepen.

Met een zakmes snijdt het er voorzichtig een takje af

en maakt er een potlood van.

En hop, in één-twee-drie is het wolkenkind terug bij het boek. Met het puntje
van de tong tussen de lippen schrijft het

op het eerste blad van het nog witte boek:
“Het spannende-vrolijke-boeiende-uitdagende-

soms-ook-een-kleeeein-beetje-verdrietige-

maar-vooral-gezellige-en-leuke-leven-van...”

Het wolkenkindje denkt diep na

vóór het aan dit levensverhaal begint

en noemt zichzelf dan ........

WITSE

24 augustus 2005
3,950 kg en 53 cm

Een derde wolkenkindje voor ons gezin:
mama Bieke, papa Frank, zus Joke, broer Wout

Meter: Anke De Mondt
Peter: Luc Goeman

Een kaartje? Vinden we hemels!
Sturen naar: Langeveld 100 – 3220 Holsbeek
frankenbieke@telenet.be

Een centje als presentje? Allemachtig!
Voor een gsm is het nog te vroeg
En pluchebeestjes heb ik al genoeg
De kamer van Joke en Wout wordt te klein,
Voor de uitbreiding zullen we heel blij
met een centje zijn: 775-5991934-71

Een bezoekje?
Daarmee zijn we pas echt in de wolken!
Imelda Ziekenhuis – Bonheiden - 015/50.50.11
Of bij ons thuis: 016/29.69.39
0478/39.23.45 (mama) - 0477/77.51.07 (papa)

We go back, back in the time !

Aangezien dit nieuwe hoofdstuk eigenlijk al vergevorderd is zullen we een korte samenvatting trachten op te stellen hé...

We schrijven dinsdag 23 augustus 2005.

In de voormiddag gaan Frank en ik nog eens op controle bij dr. Van Boxelaer, gyneacoloog.

Inderdaad, 4 cm opening, 39 weken en 2 dagen...

"Denk er rustig over na, mevrouw De Mondt, maar je mag altijd binnenkomen voor een inductie."

Na een gezellig, romantisch 'laatste middagmaal' zijn we het er allebei over eens dat deze inleiding het meest praktische zal zijn ...

Met pak en zak, en alle andere toebehoren halen we Joke en Wout op in de kribbe, brengen we ze naar Bonneke en Opa waar ze de laatste ongeduldige uren zullen doorbrengen... "Mama, nu kan ik echt nie meer wachten hoor!"

Omstreeks 22u melden we ons aan op het 'verloskwartier' en krijgen we een prachtige nieuwe arbeids- & verloskamer toegewezen. Een laatste nachtje afzien met die ongelooflijk bolle buik, veel draaien en keren, krampen en uitstraling in bekken, heup... Soit, het einde is in zicht als we de volgende ochtend rond 05u40 gewekt worden.

Woensdag 24 augustus.

Blij bij de gedachte aan de komst van onze derde spruit, eindelijk...

Maar toch jammer dat weer een mooie (ondanks de kwaaltjes en vermoeidheid) en toch zalige zwangerschap achter de rug is... Misschien voor de laatste keer zo'n dikke buik! Toch wonderlijk, denk ik bij mezelf! En krijg al heimwee nog voor hij verdwenen is.

Ok. Daar gaan we dan. 06u00: eerste tabletje + monitor... wel contracties maar weinig actie...

07uOO: tweede tabletje... Het blijft rustig, Frank verdiept zich in de prachtige 'bollebuiken literatuur' (waarvoor dank, Katrien) en we praten en lachen wat... "Zeg, die namen, zijn we daar wel zeker van? Hihi.."

09u00: de anesthesist komt de epidurale verdoving plaatsen en rond 09u45 worden 'mijn vliezen' gebroken... Eindelijk, dat werd tijd... Centimeter per centimeter... en tegen 12u 's middags heb ik 8 cm opening... De druk en pijn wordt terug iets groter, en plots zelfs enkele moeilijk verdraagbare steken in de onderbuik (ondanks de verdoving).

12u30: volledig ontsluiting... Maar... ik ben blijkbaar niet de enige ... op de deze mooie dag zijn er nog negen (jawel, 9) andere moeders in spé aan het zwoegen om de wereld weer wat aan te vullen met babygeluk...

Dit wil dus zeggen: zware stress bij de vroedvrouwen en dokters, ze rennen van bevalling naar bevalling (waaronder 5 keizersneden) en proberen elke pasgeborene tijdig op te vangen in hun bekwame professionele handen...

Nog even wachten, mevrouw De Mondt, de dokter is op komst... Alles word in gereedheid gebracht en dan... Floep, het hoofdje... floep, de schouders... en om 13u05 vang ik onze 3de baby zelf op: prachtig, het is een jongen! Wat een wonder! Dit blijft te mooi voor woorden... Onbeschrijflijk!!!

Traantjes van geluk, papa mag de levenslijn (lees navelstreng) doorknippen ...

Welkom Witse !!!

Geboren 24 augustus 2005, 13u05; 3,950 kg en 53 cm,
hoofdomtrek 36 cm en apgar 9-10-10 !!!

Alles verloopt vervolgens vlot en zoals gepland: naar de kamer, eerste voeding bij mama, mmmm...... drukker verwittigen, en de reeds ongeduldige familie op de hoogte brengen van onze nieuwe aanwinst. Verzorging van de mama, papa in actie, suikerbonen en drank klaarzetten...

En dan zijn ze daar: Joke en Wout, met Bonneke en Opa, ...

"Eindelijk, mama", zucht de grote zus! Stralend, wat een prachtig, onvergetelijk moment!!!

Ook meter Anke komt binnengevlogen en steekt een creatieve hand toe. Die heeft trouwens niet veel tijd meer om haar metekindje te knuffelen (op 4 september vertrekt ze naar Burgos) dus zal ze hem maar eens stevig vast pakken!!!

Hierop volgen nonkel Toon, nonkel en peter Luc, tante Carla en Jonas, Bomma en Bompa Hoboken, en zelfs Liesje en Arne.

Moe maar voldaan begint mijn eerste
nacht als moeder van een kroostrijk gezin;

we voelen ons zoals we er uit zien:
dolgelukkig en de koning te rijk !!!

Een zalige kraamperiode volgt: dank aan al het personeel van de kraamafdeling van het Imelda Ziekenhuis. Jullie zijn voortreffelijk! Ik heb er echt van genoten. Maar ook Witse geniet: een rustige baby; slapen en eten is vanaf nu de opdracht!

Rustige en minder rustige dagen wisselden zich af. Dag 2 was gereserveerd voor de overgrootouders. En ook de broer en de zus kwamen nog eens een kijkje nemen. Neen, eigenlijk kwamen ze nu wel om die kleine broer eens echt vast te houden, zene...

Ik voel me allemachtig als ik mijn 3 wondertjes samen kan knuffelen:

Maandag 29 augustus: de eigenlijk voorziene uitgerekende bevallingsdatum. Maar ik mag al naar huis. Witse is 5 dagen oud, drinkt en slaapt goed. En ook mama voelt zich sterk genoeg om er in Holsbeek terug in te vliegen. 't was zalig, maar nu is het echt tijd om terug 'thuis' te zijn.

En ik mag een 'wolk van een baby' meenemen...

Joepi, we zijn thuis... Joke en Wout voelen dat er iets veranderd is... Maar ze zijn ongelooflijk fier én flink. Het is schitterend weer en we genieten met het ganse gezinnetje van alle kleine dingen!

Zo staan de grote broer en zus te popelen voor het eerst badje... Kijk maar:

Ziezo, de eerste dagen zitten erop... We houden jullie zeker op de hoogte.

Ondertussen gaat Joke al naar de tweede kleuterklas, Wout gaat spelen in de kribbe en papa is ook terug aan 't werk, ...

Dus, met een knipoog groeten Witse en ik jullie vanop het zalige thuisfront !!!

Tchau tchau, tot de volgende keer!

Mama Bieke