Snel gebeurd

Ja, ja... alles gaat hier z'n gewone gangetje... maar af en toe staat we weer even stil en met onze voeten stevig op de grond
Zo blij en gelukkig als we waren toen Wout vorige week voor het eerst helemaal alleen kon fietsen....






zo hard waren we gisteren verschoten toen hij een flinke 'totter' gedaan had op de speelplaats, tijdens de nabewaking, en in het midden van zijn voorhoofd een grote diepe wonde gaapte, gutste...; het klinkt akelig (dat was het ook even) maar na een spoed-bezoek aan de spoedafdeling in Gasthuisberg zijn we weer gerust gesteld... "als het dat maar is", denk ik dan...
Alles is vlot verlopen, locale verdoving, vijf hechtingen, na een uur weer buiten... en nu nog een week een hele grote plakker



Ondertussen is Wout weer helemaal in zijn nopjes, heeft heel goed geslapen en krijgt lekker veel aandacht!!!
Ik heb blijkbaar vandaag pas mijn 'klopje' gekregen... voel me toch wat dizzy, maar ik mag niet klagen... de werkmannen zijn weer heel goed bezig... de vloerverwarming komt eraan...
deze middag hakken we de knopen van de keuken door en ...dan zijn we weer op gang.
Dan denk ik bij mezelf dat ze een mens toch af en toe wat tijd moeten geven om een beetje stil te staan... of om op zijn minst een beetje trager te gaan!

groetjes
Bieke

Wit, witter, witst !!!

Voor sommigen van jullie komen onze step-by-step-bouwverhalen en bijhorende zorgen en stress er misschien langs de oren uit... ik kan je gerust stellen: bij ons ook af en toe !!! hihi !!!

Als je eens iets anders wil lezen dan bouw-toestanden lees dan het blog-hoofdstuk hieronder...
En als je toch geïnteresseerd bent: kijk dan maar even mee, want het was toch wel de moeite!


Ziezo, fase 'zoveel' zit er weeral (bijna, mits enkele kleine afwerkingen, dus toch niet helemaal) op.
Mario, Glenney en Eddy hebben hun schup afgekuist (ook letterlijk) en wij mochten de rest opkuisen.... Maar ze hebben (mits een hele silo RedBul) wel een heel knap huzarenstuk verricht! Hoe ze dat doen: van zo'n massa 'plasticine' mooie egale muren en plafonds maken? Het blijft me een raadsel, en echt vakmanschap! Chapeau, en bedankt!



Maar de ene stap is nog niet gezet, of de volgende staat weer voor de deur. (Amai, wat kijk ik er naar uit dat ons leven niet meer gedomineerd wordt door deadlines, beslissingen, facturen, aannemers, keuzes, werfbezoeken,....)
Morgen wordt de vloerisolatie gespoten en daarvoor moesten de vloeren 'spik en span' zijn.
Frank en Roel hadden zaterdag al heel wat opkuiswerk verzet, en voor zondag had ik een fantastische opvang gezocht voor de kinderen zodat ik eindelijk ook nog eens de handen uit de mouwen kon steken...
Op onze knieën krabben, vegen, zuigen, ... Assepoester was hier niks tegen...
En ik heb het geweten (=gevoeld) vandaag! Amai!

Maar dat maakt wel dat we nu wat mooie foto's kunnen tonen van een propere, opgeruimde werf... of nee, het is geen werf meer... het is nu echt wel een huis geworden, vind ik!

de keuken

de leefruimte

audio-video-vuur-nis

de inkomhal

de trappenhal 1ste verdieping

hal 2de verdieping

tuinkant master bedroom
zicht op mezzanine
zicht op mezzanine
mijn 'assepoester'

"Hopsikidee,... we lachen ermee... in de puree...valt wel mee..." (stukje van poppentheater Van Campen, dat sindsdien elke dag geciteerd wordt in ons (oude) huisje !!!!)

En Witse voegt er dan gezwind aan toe: "...Koffiekoek... onderbroek...."

En zo gaan we naar het volgende bedrijf...

Slaapwel!

Bieke

Ik kan het, ma, ik kan het !

"Echt ma, echt, ik kan het!" riep kleine Wout toen ik hem daarnet om kwart voor zeven achterna holde....één vinder tegen zijn schouders om snel in te grijpen in noodgevallen...hijg, hijg...en voortdurend aanwijzingen gevend: "vooruit kijken, ... sneller trappen, ... recht zitten, ...sturen,.."

Sinds de fietsles van de provinciale sportdienst 10 dagen geleden (trouwens een heel leuk en knap initiatief, met een ijzersterke lesgever) is Wout eindelijk wél gemotiveerd om 2-wiel-kampioen te worden. Voordien wilde hij vooral op 4 wieltjes koersen aangezien hij zich daar veel veiliger bij voelde. (Logisch hé!)
En nu drie 'vervolg-lessen-met-mama' later had ik (en hijzelf) echt het gevoel dat ik hem geleidelijk kon loslaten... en hij was vertrokken...!
"Mama, ik rij alleen !!!"
Wat een euforie bij mijn zoon, maar ook bij mezelf!
Ik heb een hele dikke knuffel extra gegeven toen ik hem voldaan onderstopte!

Het vertrekken gaan we de komende lessen nog wat moeten verbeteren en dan wordt het oefenen, oefenen, oefenen...

Een foto of film komt er binnenkort!

Slaapwel,
een fiere mama